Osada lecznicza przy Drodze Wolności w leśnym otoczeniu południowego zbocza Sławkowskiego Szczytu.
W osadzie znajduje się stanowisko archeologiczne, odkryto tu starodawne umocnione siedlisko na tzw. Żółtej ścianie na wysokości 1020 m. Do tej pory nie udało się określić, do kogo należało i do czego służyło. Znalezione resztki pokazują, że miejsce było zasiedlone na przełomie naszej ery, kiedy północne górskie części Słowacji zasiedlał lud kultury puchowskiej.
Osadę założyły w 1888 r. trzy przedsiębiorcze rodziny rolnicze z Wielkiego Sławkowa. Na początku miała ona charakter punktu wypoczynkowego na drodze pomiędzy Smokowcami i Szczyrbskim Jeziorem i służyła jako punkt wyjścia do Doliny Wielickiej i okolic.
Pod kierownictwem lekarza - klimatologa Michała Guhra (1873-1933), członka jednego z rodzin założycielskich, przestawiła się pod koniec XIX wieku na leczenie gruźlicy, chociaż pielęgnowano także jego zainteresowanie turystyką i narciarstwem. Sanatoria stopniowo się rozrastały, szczególnie po wybudowaniu nowego traktu w 1925 r., a program leczenia wzbogacono o chorobę Basedowa i schorzenia astmatyczne.
Obecnie unowocześniony zakład, noszący imię Jiřího Wolkra, należy do kompleksu tatrzańskich lecznic gruźlicy i chorób układu oddechowego.
Na wschodnim skraju osady postawiono w 1912 r. prywatny pensjonat Tatrzański Dom, który jest obecnie częścią składową tutejszej lecznicy.
W Tatrzańskiej Polance mieszkał malarz akademicki Andor Boruth (1873-1955), który był przede wszystkim wybitnym portrecistą, ale także pejzażystą tatrzańskim. Leczył się tu czeski bajkopisarz Jiří Wolker (1900-1924) i ten fakt znalazł odzwierciedlenie w jego przedśmiertnej poezji. Ulubione miejsce wypoczynku bajkopisarza w przyległym parku leśnym wskazuje pomnik z jego popiersiem, dzieło V. Kýna z 1949 r.
